Lolitop, akide, kaynana vs pek çok çeşit şeker çocukları bekliyor. Anneler ve babalar çocuklarını susturmak için, ödüllendirmek için, daha başka bahanelerle şeker veriyorlar.
Halbuki çocuklarımızın şekere hiç alışmaması, hatta şeker tadını hiç almaması gerekir. Tabi şeker derken suni (yapay) olanını kastediyorum. Yoksa meyvenin içeriğinde, sütün muhtevasında yeterince şeker vardır. İhtiyaç olan şekeri bu şekildeki tabii gıdalardan zaten alacaktır.
Şekerin çocuklarımıza sayılamayacak kadar zararları vardır. Bazılarını sıralayalım:
• Çocuğun ağız tadı bozulur. Şekere alışmış bir çocuk başka gıdalardan tat almaz. Daha doğrusu yediği besinler ona yavan, tatsız gelir.
• Şekerin cazibesi çocuğu öyle etkiler ki başka yiyecekler yeterince haz vermez olur.
• Şeker tokluk hissi verir. Çocuk ihtiyacı olan besinleri alamaz, canı istemez olur.
• Şekerin bir başka özelliği bağımlılık yapmasıdır. Şekere alıştığında damak tadı şekere endekslenir ve hep şekeri arzu eder.
• Şeker çocuğa boş ve fazladan kalori verir. Bu da obeziteye sebep olur.
• Şeker alan çocuktaki enerji fazlalığı hiperaktivite ve dikkat eksikliğinin sebeplerinden biridir.
• Şekeri çokça yiyen, emerek şekeri alan çocuğun dişleri çürüme eğilimine girer.
• Şeker gençlik ve yetişkin yaşlarında ortaya çıkan pek çok hastalığa zemin hazırlar.
Görüldüğü gibi şeker çocuklar için zararlıdır, adeta zehirdir. Bu yüzden doğumdan itibaren çocuklarımıza hiç şeker yedirmeyelim. Bu suni tadı hiç bilmesinler. Onlara büyük iyilik etmiş oluruz.